Bir düzineden fazla çocuk, bir okul çekimine nasıl hazırlandığını anlatıyor.

Son zamanlarda, fotoğraflandı ve onları potansiyel bir çekim için hazırlamak için durum böyledir hakkında, sınıflar K-5 arasında değişen bir düzineden fazla ilkokul çocukları röportaj yaptı. Ebeveynlerinin rızasıyla, New York City halk kütüphanesinin bir Brooklyn şubesinde tanıştık. Ben onlar için olmak için bu tatbikatlar anladım kilitleme matkaplar, sırasında vücutlarının ne yaptığını bana göstermek için çocukların her sordu ve tatbikatlar yapılmış onları nasıl hissediyorum. (Cevapları uzunluk ve açıklık için hafifçe düzenlenmiştir.)

Kısa bir süre önce, anaokulu ve ilkokul beşinci sınıf yaş aralığındaki onlarca çocuğun fotoğraflarını çektim ve onlarla muhtemel bir okul saldırısına hazırlanmanın nasıl bir şey olduğuyla ilgili röportajlar yaptım. Çocuklara bu tatbikatlar sırasında bedenlerini nasıl kullandıklarını, tatbikatların ne amaçla yapıldığını düşündüklerini ve tatbikatlar sırasında neler hissetiklerini sordum. 

Ella (Anaokulu)

Bazı insanlar bu durumu korkutucu buluyor. Kimisi de tatbikat sırasında çok ses olduğu için kulaklık takıyor.

Ximena (İkinci sınıf)

Tatbikat yapılıyor çünkü, tanımadığınız bir insan birilerini öldürmek istediği için silahıyla okulunuza gelebilir ve bu yüzden saklanmanız ve her kapıyı kilitlemeniz gerekir ki sizi öldürmesin. Çünkü o bir katil ve bunu yapabilir. Biz bir sınıfta dolaplarda yer olduğu için genellikle orada saklanıyoruz. Başka bir sınıfımızdaysa dolapta saklanmamıza izin verilmiyor, bu yüzden sınıfın bizi göremeyecekleri diğer tarafında saklanıyoruz.

Bu korkutucu bir durum çünkü biri sizi öldürmek için okulunuza gelirse, gerçekten ölebilirsiniz. Ama güvendeyseniz, okula tüm giriş-çıkışlar kapatıldıysa ve sessiz kalıp saklanırsanız, bir şey olmaz herhalde.

Jackson (Dördüncü sınıf)

Tatbikatı okula zorla giren insanlardan nasıl saklanacağımızı öğrenmek için yapıyoruz. Onların güzel bir hayatları yok ve ne yapacaklarını bilmiyorlar sanırım ya da akılları diğer insanlarınkinden daha farklı çalışıyor olabilir. Nasıl kontrol edeceklerini bilmedikleri belli bir bozukluğa sahip olabilirler ya da hafıza kaybı yaşıyorlar ve ne yapacaklarını bilmiyorlar.

Muhtemelen böyle bir olay yaşanmayacak. Yaşanabilir ama yine de korkmuyorum. Yani, böyle bir şey gerçekten olursa paniklerdim ama bu bir tatbikat olduğu için çok da korkutucu olduğunu düşünmüyorum.  

Anjali (Anaokulu)

Ayağa kalkıyor, böylece duruyor ve sessiz kalıyorum. Korkuyorum. Orada kötü adamlar varmış gibi hissediyorum. Bunun ne olduğunu bilmiyorum ve bu yüzden neden tatbikat yaptığımızı düşünüyorum ve bence kötü adamlar gerçekten de orada olduğu için yapıyoruz. Onların aşağı katta, yemekhanenin orada oldukları gözümün önüne geliyor ve yemekhane bizim sınıfımıza çok yakın.  

Rhys (Birinci sınıf)

Işıkları söndürürüz. Kitaplığın arkasına geçer ve çömeliriz. Bunu sanırım güvenlik için, biri okula zorla girer diye yapıyoruz, bilmiyorum.  

Alex (Beşinci sınıf)

Aklıma ilk gelen şey, “Ya bu gerçek olsaydı? Ya gerçekten de biri bana zarar vermek isteseydi?” diye düşünmek oluyor. Bazen beni biraz tedirgin ediyor. Tatbikat anonsu yapılıyor ve herkesin köşeye geçmesi isteniyor. Tüm bunlar gerçekten yaşanıyor olsaydı ne diye anons yaparlardı acaba? Haberlerde öğrencilerin diğer çocuklara saldırdıklarını gördüm. Bunun gerçekten olabileceğini düşünmek çok tuhaf.  

Evie (Anaokulu)

Sınıfın arka tarafında yere kıvrılmıştık. Çok sıkışıktı. Herkes yan yanaydı. Gerçek bir tehlike olduğunda kimseye bir şey olmasın diye böyle durmak zorundaydık.

Holly (İkinci sınıf)

Kapı kapanıyor, ışıklar sönüyor, kapı kilitleniyor ve ardından bir yere saklanıyoruz. Kapının tam önüne saklanmıyoruz çünkü gerçek bir tehlike sırasında yüzlerimizi kapılardaki camlardan görebilirler. Dolapların içine veya masaların ya da sıraların altına saklanıyoruz.

Bu durumda binanın içinde ya da dışında biri var ve sizi kaçırmaya çalışıyor. Kendimi yine de güvende hissediyorum çünkü bunun sahte olduğunu biliyorum, ama gerçek olabileceğini düşünmek beni korkutuyor. Ayrıca, eğer öğretmenleriniz çok iyi öğretmenler değillerse ve çocukları nasıl güvende tutacaklarını bilmiyorlarsa, biri sizi kolaylıkla kaçırabilir. Ama bazen kendimi güvende hissedebiliyorum çünkü öğretmenim ve tüm sınıf arkadaşlarım tam yanımda oluyor.  

Ella (İkinci sınıf)

Bir hırsız ya da vahşi bir hayvan gibi tehlikeli bir şey okula veya okulun yakınına geldiğinde aldığımız bir önlem. Tüm kapıları kilitliyoruz ve bir köşede sessizce saklanıyoruz. Öğretmenim tatbikat yapıldığını söylediğinde anlıyoruz ki bu gerçek değil, sadece gerçek olaylar için bir alıştırma. Bu durumda sessiz olmalı ve kimseyle konuşmamalısınız, sabırla oturup beklemelisiniz. Böyle davranmazsak hırsız ya da binaya giren her kimse bizi duyabilir çünkü. Öylece oturuyoruz. Sıkıcı bir şey.

Sadie (Dördüncü sınıf)

Her sene bir ya da iki kez yapıyoruz. Çevremdeki herkes “Aman tanrım, bu gerçek mi?” diye tepki verince biraz korkuyorum. Tatbikatlar beni strese sokuyor genelde.

Julian (Dördüncü sınıf)

Derstesiniz ve işlenen konunun ortasındayken anonsu duyuyorsunuz: “Bu bir tatbikattır.” Bu durumda, eğer gerçek bir tehlike olsaydı sizi fark etmesi mümkün olmasın diye gözden uzak bir yere gitmeniz ve tamamiyle sessiz olmanız gerekiyor.  

Dikkatim dağılmasın diye arkadaşlarımdan uzak durmaya özen gösteriyorum. Gerçek olmadığını bildiğim için de kendimi güvende hissediyorum.

Bu tatbikatlar anaokulundan beri yapılıyor.

Kaynak: https://www.motherjones.com/crime-justice/2018/11/school-children-lockdown-drills-mass-shooters/?fbclid=IwAR285z9Npuu19m1-zHeWzEYfSkA66imNsPqCUZn4Dv10Ao36HTyP-AKOw1g