"ATATÜRK'ÜN ÖĞRETMENE VERDİĞİ DEĞER !" 

Çocuklarına(manevi) farklı davranılmasını istemezdi. Bir gun... Sabiha'yla Zehra okulun bahçesinde ip atlıyorlardı. Tenefus bitti. Ders başladı. İp atlamaya devam ediyorlardı. Öğretmenleri kadındı kapıya çıktı seslendi. Dinlemediler. Gülüşerek oynamaya devam ettiler. Öğretmen bu şımarıklığa dayanamadı..."Defolun gidin okuldan" diye bağırdı. Kızlar afallamıştı. İlk kez böylesine bir tepki görüyorlardı. Onlar Atatürk'ün kızıydı, kim hangi hakla bağırabilirdi... Ağlaya ağlaya koşarak köşke gittiler. Mustafa Kemal'in çalışma odasına girdiler. " Bizi okuldan kovdu, sevmiyoruz bu öğretmeni " diye şikayet ettiler. Mustafa Kemal "bak sen şu öğretmene" dedi. Kızların yüzüne gülümseme yayıldı. Yaverini çağırdı... "Al bu ikisini derhal okula götür, takdirlerimi bildir, kızlarımı arzu ettiği şekilde yetiştirsin" dedi! Sonra kızlara döndü, sert bir ses tonuyla çıkıştı. " Öğretmeninizin elini öpüp af dileyeceksiniz, o sizi affederse ben de affederim !" Kızlar tırıs tırıs okulun yolunu tuttu...