Anneanneler, babaanneler ya da dedeler, genellikle kendi çocuklarını yetiştirirken daha kuralcı davrandıklarından, daha net sınırlar çizdiklerinden söz ederler.

Söz konusu torunlarımız olunca, hemen her dediklerini yapma ya da sevdiği yiyecekleri/oyuncakları alma eğiliminde oluyoruz...

Peki kendi çocuklarımızı büyütürken böyle davran(a)mayan bizler, söz konusu torunlarımız olunca neden tutum değişikliğine gidiyoruz?

Torunlarla kuralsız zaman geçirmek/oyun oynamak çok keyifli olduğu için mi? 

Bakım ve yetiştirme sorumluluğu olmaksızın özgürce sevgi göstermenin/görmenin mutluluğunu yaşadığımız için mi? 

Kendi çocuklarımızda yapmak isteyip yapamadıklarımızın ya da çocuk yetiştirme tutumlarımızla ilgili pişmanlıklarımızın torunlar üzerinden telafisi mi? 

Herşeye evet diyerek torunlarımızın daha mutlu olacağına inandığımız için mi?

Bu sorulara herkes farklı bir yanıt verebilir. Ya da sizin için birden fazla yanıt geçerli olabilir. 

Buradakiler ya da farklı olarak sizin yanıtınız ne olurdu...?

Torunlara sorarsanız bu durumdan fazlasıyla memnunlar.;)

Peki ya anne ve babalar, siz ne dersiniz? Siz de bu durumdan memnun musunuz...? :)

Tarık KAYA / Psikolojik Danışman