30 Yaşında Bir Çocuk Hem de “Taşkafa”

Bu olaylar çok mu yaşanıyor, hep bana mı denk geliyor yoksa benim dikkatimi mi çok çekiyor bilmiyorum. Eğer çok yaşanıyorsa vay halimize. Hep bana denk geliyorsa bir hocaya okunayım. Yok eğer ben gereksiz bir hassasiyet gösteriyorsam bir hekime görüneyim. 

Bu sabah İstanbul’dan Rize’ye gitmek üzere Trabzon uçağına bindim. Tam yerime oturmuştum ki konuşmasından Karadenizli olduğu belli olan bir kadının 30 yaşlarındaki oğlunu bir çocuk gibi azarladığına şahit oldum.

Anladığım kadarıyla anne oğula farklı koltuk numaraları verdikleri için ayrı yerlerde oturmak durumunda kalmışlar. Genç adam önüme oturunca annesi ona “Taşkafa, annen arkaya gidecek sen buraya oturacaksın öyle mi? Senden adam olmayacağı belliydi zaten,” dedi. Adamın ağzından ezik bir ses tonuyla “Ne yapayım anne bana bu numarayı verdiler,” cümlesi çıkıverdi. Bunun üzerine kadın iyice sesini yükselterek “Şuna bak hem taşkafa hem beceriksiz. Seni ben doğurmuş olamam,” diye bağırdı ve söylenerek arkaya doğru gitti.

Olayda dikkatimi çeken 30 yaşındaki bir insanın silik kişiliğiydi. Çocukluğundan itibaren sindirildiği için kendisi olamamış, özgüveni kaybolmuş, silik bir insan görüntüsü veriyordu. Yani annesine saygıdan dolayı böyle davranmadığı belliydi. Zaten annesi yanından ayrıldıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi rahat hareketleri dünyanın umurunda olmadığı intibaı uyandırıyordu. Yerine oturdu, kulaklıklarını taktı, kendini telefonundan gelen müziğin ritmine bıraktı.

Son yıllarda çocuklukluktan çıkamamış yetişkinleri daha fazla görmeye başladım. Gün geçtikçe sayılarının artacağından endişe ediyorum. Bu gençler evlenip eş ve çocuk sorumluluğunu alma cesaretini gösteremedikleri için aile kuramıyorlar. Evlenenlerin bir kısmı da eşine ve çocuklarına kayıtsız kalıyor. Evde veya kahvehane köşelerinde aylak aylak oturup eşinin merdiven silerek kazandığı paraları yiyen erkeklerin veya üç tane çocuğunu evde bırakıp başka bir erkeğin peşinden giden kadınların haberlerini daha fazla duymaya başladık.

Çocukların ve gençlerin bu durumda olmalarının farklı sebepleri olabilir ama ben halkımızın çocuk yetiştirme becerilerini kaybetmekte olduğundan dolayı endişe ediyorum. Devletin acil olarak bu yaraya merhem olacak aile ve çocuk eğitimi politikaları geliştirmesi ve uygulamaya koyması gerekmektedir.
Saygılarımla.
Muhammet Yılmaz