1.SINIF OLDUK BİZZZ...

İlk günlerin keyfi bitince,
Minik minik ödevler gündemde.
Birkaç hafta sonra ise,
Çocuklar için durum Nasıl sizce?

Kimisi ödevden yakınıyor, kimisi ailesinden,
Kimisi öğretmeninden, kimisi arkadaşından.

Ailelerin durumu ise içler acısı.
Sakinleştirici içenler, isyan edenler.
Çocuğunu birden bire büyütüp
Senden Adam olmaz diyenler...

Daha dün bugün iki.
Dünün çocuğuna, bugün okullu dendi.
Kimisi dün öğrenci olmayı öğrendi, kimisi de bugün
Yarın öğrenecek olanlara da "tembelsin" denildi.

Kağıt kalemle, resimler çizerken
Birden ellerinde su topakları belirdi.
Bu güne kadar oturmak nedir bilmeyen çocuğa
Zil çalmadan çıkamazsın dendi.

Evinde hiç görmediği, yepyeni kuralları dinledi.
Kurallara uymayınca, bedel ödendiğini deneyimledi.
Arkadaşlarını kendisi seçmek istedi
Dışlandığını görünce, kenara çekildi.

Eve geldiğinde, eskisi gibi çocuk olup oynayacağını düşündü
Kapıdan girer girmez "ödevin ne" ? diye soruldu.
Aslan oğlum, akıllı kızım gitti
Filancaların çocuğunun başarıları dinlendi...

Babasının gelme saatini heyecanla bekleyen çocuk
Kapının zili çalınca uyumayı seçti.
Canım annem, Canım babamın yerine
Hiç tanımadıkları yeni ebeveynler geldi...

Okullar açılıyor ve haftalar birbirini kovalıyor...
Biz geçirdik o günleri.
Hatalar yaptık, yaptıklarımızdan dersler çıkarıp ileriye baktık..
Ama istiyoruz ki, bizim yaptığımız hataları başka aileler yapmasın...
Ne çocuklar nede anneler yıpranmasın.
Biraz Zaman,
Biraz Sabır,
En çokta EMPATİ ihtiyacınız olan...

Özellikle 1. Sınıf Ebeveynleri,
Sabrınızın taştığını hissettiğinizde,
Bırakın hemen işinizi, unutun çocuğunuzun okula gittiğini
Sarılın ona eskisi gibi...
Uzun bir yol var önünüzde, yıpratmayın birbirinizi
Her çocuk özeldir ve elbette ki öğrenir.

Deniz Aksoylu