Eğitimde duyguları araç halinde kullanmak, bir süre sonra bıkkınlığa yol açar. Nasıl mı?

10 yıllık evliliklerinde eşinden oldukça soğumuş bir hanımefendi durumlarını şöyle özetliyordu: “Eşim herhangi bir sebeple çatıştığımızda sorunu çözmek yerine gider yatardı... Küserdi adamcağız... Bense içeride tek başıma kalakalırdım. Konuşmak için yanına gitsem tepki gösterir, konuşmaz, sırtını döner yatardı... İlk başta çok zoruma gidiyordu bunlar, çok ağlıyordum... Anneme telefon ediyor, onun söyledikleriyle teselli olmaya çalışıyordum. Sonra alıştım... Küsüp gittiğinde kendimi kötü hissetmemeyi öğrendim. Bitmemiş işlerimi tamamlamaya veya televizyon seyretmeye yöneldim. Bir süre sonra eşimden adım adım koptuğumu hissettim. Onun duyguları artık beni ilgilendirmemeye başlamıştı. Şimdi hiç umurumda değil, küsüyormuş, küsmüyormuş... Gidip yatıyormuş, üzülüyormuş, beni etkilemiyor. Hatta onun bu tutumunu zavallıca görüyorum artık.”

Eşe küsmek, onu yokluğunuza alıştırmaktır...

Cezasız Eğitim kitabından alıntıdır 

Pedagog Adem Güneş facebook sayfasından alıntıdır