Doğal ebeveynler çocuklarını koşulsuz severler.

“Sen beni sevmesen de ben seni seviyorum” diyebilirler.

Her türlü kaygıdan uzak bir biçimde koşulsuzca çocuklarına tebessüm edebilirler.

Çocuk, anne babasının kendisine duyduğu sevginin her koşulda devam ettiğini fark ederse duygusal gelişimini sürdürebilir.

Çocuklar bazen ebeveynlerine küserler, kızarlar. Henüz problem çözme yetenekleri yeterince gelişmemiş olduğu için tepkilerini yanlış biçimde ortaya koyabilirler.

Ama yetişkin, çocuk değildir.

Yetişkin, kendisine küsen çocuğa küsmemeli, kendisinden beklenen olgunlukla ve problem çözme yeteneğinin gerektirdiği biçimde hareket etmelidir.

“Sen bana küssen de ben sana küsmem ki” sözünü duyan çocuk kendini emniyette hisseder… Koşulsuzca sevildiği hissiyle duygusal gelişimini sürdürür…

Alıntı: Pedagog Adem Güneş