Deneyimli bir öğretmen, çalışmalarını öğrencilerle yirmi yıldan fazla süren motivasyonlarını paylaşıyor.

Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezlerine göre , ABD'de 10 yetişkinden altısı diyabet, kanser veya otoimmün bir hastalık gibi kronik bir hastalıktan muzdarip. Her 10 yetişkinden dördü iki ya da daha fazla kronik hastalığa katlanır.

Kronik hastalıkları olan milyonlarca öğretmen olması muhtemel olsa da, deneyim hala tecrit edici görünebilir. Zamanla, bana rahatlık getiren ve daha duyarlı ve etkili bir öğretmen olmamda bana yardımcı olan stratejiler keşfettim.

VÜCUDUNUZU AKILDA PLANLAYIN
Ders planlamada, bedenimi ve sesini gün boyunca kullanma şeklimin kombinasyonunun doğrudan ağrı seviyemi etkilediğini öğrendim. Haftalık planlarımı tamamlamadan önce, “Bedenimden bu hafta ne yapmamı istediğime dikkat ediyor muyum?” Diye soruyorum.

Geçmişte, kendimi abartıyordum ve katı, öğretmen merkezli bir ders planına sadık kalmam konusunda hayal kırıklığına uğradım. Öğrenci merkezli, proje tabanlı bir sınıfa geçmek bu sıkıntıları hafifletti. Direkt öğretimi dönem başına 10-15 dakika ile sınırlayarak, öğrenci önderliğindeki etkinlikleri kolaylaştırabilirim. Bu yaklaşım sadece acımı yönetmeme yardımcı olmuyor aynı zamanda öğrencilere problem çözme ve eleştirel düşünme becerilerini geliştiren bir sınıf ortamı sağlıyor.

Ders planları oluştururken, sadece içerik ve talimatlar hakkında değil, sesinizin ve bedeninizin nasıl etkileneceğini de düşünün. Bağımsız çalışma veya grup çalışmasıyla alternatif konuşma etkinlikleri hem sizin hem de öğrencileriniz için artan enerji ve katılım sağlayacaktır.

KENDİ AVUKATIN OL
Öğretmenliğe ilk başladığımda öğretmenler ve yöneticilerin durumumu zayıflık olarak göreceğinden endişelendim. Bu da hastalığımı mümkün olduğunca çok insandan saklamamı sağladı. Ama nihayet konuştuğumda ve kendi sınırlarımı tanımladığımda, birçok yönetici ve meslektaşımın benimle çalışmaya istekli olduğunu öğrendim.

Örneğin, ısının belirtilerimi daha da kötüleştireceğini bilerek yıllarca dışarıdaki öğle yemeği dışında yaşadım. Bir yöneticiye durumumdan bahsettikten sonra, tereddüt etmeden beni yerine klimalı bir kapalı öğle yemeği görevine götürdü. Baştan beri yöneticime gittiğim için hayatı çok daha kolaylaştırabileceğimi farkettim.

Özveri, değişim için sıklıkla unutulan bir katalizördür. Kapalı öğle yemeği görevi sadece daha iyi hissetmeme yardımcı olmadı; aynı zamanda öğrencilerim için daha iyi bir öğretmen olmama da yardımcı oldu çünkü bedenim yorgun değildi.

Durumum ve onların ihtiyaçları için faydalı durumlar yaratmak için meslektaşlarımla birlikte çalışmanın yollarını da buluyorum. Örneğin, eğer bir öğretmen ve ben birlikte planlama yapıyorsak ve belirli bir fiziksel görevi yapamadığımı biliyorum, fiziksel görev karşılığında bir idari işinden birini alabilir miyim diye soracağım. Müfredat haritamızı güncellerken diğer öğretmen fotokopileri yapabilir. Meslektaşlarımla olan ilişkime adalet ve eşitlik düşünerek yaklaşıyorum. Takas vergileri durumum hakkında şeffaf olmamı sağlıyor.

Lise öğrencilerime durumumu ancak öğretilebilir bir ana dönüştürebilirsem anlatırım. Örneğin, anlatı yazma sürecini modellerken çoklu skleroz ile mücadelem hakkında konuşurum. Hikayem, mentor metni haline geldi. Öğrenciler, beni aldıklarını gördüklerinde yazılarında duygusal ve entelektüel risk almaya daha isteklidirler.

Birçok öğrenci multipl skleroz hakkında çok şey bilmez. Mücadelemi paylaştığımda şaşırıyorlar ve aynı şeyi kendi yazılarında yapmalarına ilham veriyor. Durumum, bu durumda, onların öğrenme ve büyüme ile ilgili hale gelir.

TAKVİMİN ÖNCESİNDE KALIN
Birçok öğretmen gibi, akademik takvimdeki etkinlik ve son tarihlere yetişmek için de mücadele ettim. Ancak takvimin önünde kalmak, takvimin kronik hastalığımı nasıl etkilediğini kontrol etmeme izin veriyor.

Okulumun etkinliklerini ve son tarihlerini bir takvimde görsel olarak işaretler ve geriye doğru çalışırım. Final sınavlarının bir ay içerisinde tekrar gözden geçirilmesi gerekiyorsa, iş yükümü buna göre paketlerim. Birkaç hafta içinde bir okul karnavalına katılmam gerekiyorsa, tercihlerim için gönüllü olmak için vaktinden önce organizatörlere e-posta gönderirim. Testler yakında yapılacaksa, günler öncesinden fotokopiler hazırlarım. Bu çok fazla manevra gibi görünse de, önceden önlem almak, zamanı boşaltır ve sağlığımı son dakika aşırı yüklenmelerinden korumama yardımcı oluyor.

Kronik hastalığın öngörülemeyen doğası insanı kontrolden çıkarmış gibi hissettirebilir. Düzenli bir takvimle planlama, bizi ortalanmış ve tutarlı kılan bir kontrol duygusu oluşturur. Kronik bir hastalıkla öğretmek, bir dersin nasıl gittiğini görme lüksüne sahip olmamak ve sonra kendiliğinden kararlar vermek anlamına gelir. Düşünceli hazırlık, bir hastalığın müdahale etmesine rağmen bir kişinin yolda kalmasına yardımcı olabilir.
İÇ ELEŞTİRMENİ SUSTUR
Öğretmenlerin çoğu, öğretme konusunda başarısız olduklarını söylemek için sürünen bu sürekli iç eleştirmene aşinadır. Ancak, kronik hasta öğretmen için, bu içsel eleştirmen başka bir zararlı ton alabilir.

“Belki de yeterince iyi değilim”, beni yalnızca fiziksel olarak zorlayan değil, aynı zamanda etkili sınıf kararları alma konusunda bilişsel yeteneğime müdahale eden bir ifadedir. Bu sesi susturmak için gün boyunca başardığım her şeyin zihinsel bir listesini yapma ve derleme alışkanlığı oluyorum.

Bu liste, derecelendirilen ödev sayısından ve zor bir öğrenciyle yapılan olumlu bir değişime kadar değişebilir. Liste genellikle beklenenden daha uzun ve daha anlamlı olacaktır. Sonuçta, bu faaliyet bana işimde motive ve dayanaklı olma konusunda şefkat ve güven veriyor.

Kronik bir hastalıkla öğretmek zordur, ancak organizasyon, özveri ve yansıtma kullanmak, hasta hasta öğrencilerimiz için kaliteli bir eğitim sağlama yeteneğimizi engellememesi için kronik hasta öğretmeni güçlendirebilir.

https://www.edutopia.org/article/teaching-chronic-illness