Çocuklarınıza sakın küsmeyin… Neden mi?

Yemek yemediğimde bana küsüyorsunuz!

Söylediğini yapmadığımda bana küsüyorsunuz!

Seni dinlemediğimde bana küsüyorsunuz!

Ödevlerimi yapmadığımda bana küsüyorsunuz!

Yani sizin istediğiniz gibi biri olmadığımda küsüyorsunuz!

Biliyor musunuz sevgili ailem,

Küçükken sizin küsmelerinizi oyun zannediyordum. 

Hani papatyaları seviyor sevmiyor diye yapıyoruz ya!!

Bende onu küsüyor küsmüyor diye oynuyoruz sanırdım. 

Büyüdükçe hiç de öyle sandığım gibi olmadı!!

Meğerse bu yaşananlar küçükken yerleşmiş bilinç altıma!!!

Küsmek normal bir şeymiş, bunu öğrenmişim!!!

Hatırlar mısın sevgili ailem,

Küsme senaryosu başlamadan önce bana sarfettiğiniz sözler var ya işte onlardan bir kaçı!

“Bir daha senin annen olmayacağım!

Seni bırakıp gideceğim!

Bıktım senden!!

Komşunun çocuğu hiç senin gibi annesine davranmıyor!

Sen kime çektin böyle”

İşte bu sözler, küçükken oyunun bir parçası sandığım büyüyünce ise benliğimden atamadığım sözlerdir 

Siz küsmeyin diye “ben” olamadığım o anlar!!!

3 yaşından bu yana kişiliğim böyle şekil alırken şimdilerde düşünüyorum da keşke bu küsme oyunlarını hiç oynamasaydık ! 

Çünkü kendimi çok değersiz hissediyorum.

Bir çukurun içine düşüyorum, orada yapayalnız kalıyorum ve düşünüyorum 

Ne mi düşünüyorum sevgili ailem?

Küsmenin bir insanı yalnızlığa sürüklediğini, 

bir insanı cezalandırdığını, 

sevdiğin kişiden uzaklaştığını, 

küsmenin de öğrenilebilir bir şey olduğunu, 

ifade gücünü azalttığını,

karşındakini kendine benzetmeye çalıştığını, 

iletişim engeli olduğunu düşünüyorum! 

İşte böyle sevgili ailem!!

Biliyorum!!!

Birbirimizi seçme şansımız yok ama birbirimizi olduğumuz gibi kabullenmek bizim elimizde. 

O zaman size küçücük bir düşünme balonu!

“İnsan sevdiğine küser mi” 

Sibel Özdemir

Çocuk Gelişimi Uzmanı