ÇOCUK KALBİNİ KIRMAK

Bir hanım kızımızın hikayesi bunu açıkça anlatıyor.

İnsanın ana vatanı çocukluğudur derler. İnsanın çocukluğunu yaşayamaması çok koyuyor gerçekten. Benim hikayem de böyle maalesef.

Ev sahibi ile alt üst oturuyor ve aynı bahçeyi aynı avluyu kullanıyorduk. Ev sahibinin torunu her istediği yapılan ve şımartılan bir çocuktu. Ne yaparsa yapsın hiç kabahatli olmaz hemen suç benim üstüme atılırdı. Torunun yaptığı her yaramazlığın ceremesini hep ben çekerdim. Annem ve babam beni odaya kapatır döver ve tehdit ederlerdi. Suçum olmadığını söylerdim ama bana inanmazlardı bu yüzden çok dayak yedim.

Ev sahipleri bana haksız yere hırsız damgası vurmuşlardı. Bir defasında torunları top oynarken topu patlattı. Hemen benim yaptığımı söyledi. Babam hemen gidip aynı renk top aldı ama bir süre dışlandım. Ben yapmadım deyince de yalancı durumuna düşüyordum. Bu ve benzeri yapmadığım şeyler için sürekli dayak yiyor ve yalancı durumuna düşüyordum ne acı değil mi?
Bir defasında da evimize misafir gelmiş oturuyoruz eve dalıp girdiler. Güya torunun pijamasını çalmışım. Daha sonra pjamayı evde bulmuşlar. Ama benim almayacağımı bildiği halde annem onlara olan öfkesinden dolayı beni dövmüştü. Bunları örnek olarak anlattım. Yıllarca bunlara benzer neler neler yaşadım, gerçekten çok acı çektim.

Evsahiplerimiz ayrıca çok cimri insanlardı. Bahçede meyveler çürür ne bize ne diğer komşulara ikram etmezlerdi. Ben bu meyvaları sadece seyreder yanına bile yaklaşamazdım. Zaten komşuların çoğu ile de küslerdi.

Normalde bana hırsız damgası vurdukları için evlerine almazlardı. İftara misafir çağırınca bizi çağırır konuklara bizi tanıtırken « bunlar kiracının kazı, kiracının karısı» diye aşağılarlar bize hep hizmet ettirirlerdi. İftara fakirleri konu komşuyu değil sadece akrabalarını çağırırlardı.
Attıkları iftiralardan dolayı o kadar canım yanmış ki, daha sonra başka mahalleye kendi evimize taşındık. Şu an 24 yaşındayım ama ne zaman aklıma gelse hala canım acıyor. Asla hakkımı helal etmiyorum.
Allah hepimizin karşısına iyi kalpli temiz insanlar çıkarsın İnşallah.

Ayşe Bolat Sürmelioğlu