Çocuğuma Bağırmadan Nasıl iletişim Sağlarım?

Ming-Te Wang liderliğinde geçen Eylül ayında çevrimiçi olarak yayınlanan ve 976 orta sınıf ergen ve ebeveynleri üzerinde yapılan yakın tarihli bir araştırmaya göre, ebeveynleri bağırmak veya hakaret etmek gibi "sert sözlü disiplin" kullanan gençlerin davranış sorunları ve depresyon belirtilerine sahip olma olasılıklarının daha yüksek olduğunu söylüyor. , Pittsburgh Üniversitesi'nde psikoloji ve eğitim yardımcı doçent.

Birçok ebeveyn, çocuklarının uygunsuz davranışlarını kişisel olarak aldıkları için kontrolü kaybeder. Ne yardımcı olabilir: Vücudunuzdaki uyarı işaretlerini fark etmeyi öğrenmek, çocuğunuzdan yaşına uygun beklentilere sahip olmak ve aksiliklerle başa çıkmak için zaman tanımak için günlük rutinlere bir sınır koymak.
Başka bir araştırma, çocuklara bağırmanın şaplak atmanın ötesine geçen sonuçları olabileceğini öne sürüyor. Brown Üniversitesi'nde psikiyatri ve insan davranışları alanında yardımcı doçent olan Stephanie Parade tarafından yürütülen 15 yıllık bir araştırmaya göre, ebeveynleri onları bağırarak disipline eden sekiz yaşındaki çocuklar, 23 yaşında romantik partnerler ve eşlerle daha az tatmin edici ilişkilere sahipler. "Bağıran ebeveynler, çocuklarına duygularını düzenlemeyi öğretme şansını kaçırabilir" diyor.

Şaplak atmak aynı zamanda daha az tatmin edici yetişkin ilişkileri öngördü, ancak ebeveynler çocuklarını diğer zamanlarda övdüğünde olumsuz etkiler dengelendi. Bununla birlikte, bağırmanın olumsuz etkileri ebeveyn sıcaklığıyla silinmedi. 2012'de Marriage & Family Review'da yayınlanan araştırmaya göre, çocukların ebeveynleri bağırdığında öğrendikleri olumsuz problem çözme taktikleri yetişkin olduklarında onlara bağlı kalabilir. Çocuklar ayrıca başkalarının kendilerine olumsuz bir şekilde davranmasını bekleyebilir ve bilinçsizce bu beklentiyi karşılayan eşler seçebilirler.

135.000 kopya satan ebeveyn öfkesi üzerine bir kitap olan "She's Gonna Blow"un konuşmacısı ve yazarı Julie Ann Barnhill, "Bağırmak, %90'ımızın en çok zarar verdiği yer" diyor. Bayan Barnhill, okul öncesi dönemde çocuklarına haftada bir ila üç kez bağırdığını söylüyor. Danışmanlık aldı ve öfkesini kontrol etmeyi ve çocuklarını daha sakin, daha olumlu yollarla disipline etmeyi öğrendi, şimdi diğer ebeveynlere konuşmalarda ve atölye çalışmalarında öğrettiği teknikler.

Ebeveynler, bir patlamanın meydana geldiğine dair işaretleri fark etmeyi öğrenebilir ve kendi gerilimlerini azaltabilirler. Uyarı işaretleri şunları içerebilir: boğazda veya göğüste sıkışma, sığ veya hızlı nefes alma, dişleri veya çeneyi sıkma, kendisi hakkında olumsuz düşünceler veya bunalma hissi.

Derin nefes almak, hoş bir sahne hayal etmek, 10'a kadar saymak veya odadan çıkmak yardımcı olabilir. Bayan Barnhill, "Mutsuz bir gün geçiriyorum ama sinirlenmek işleri daha da kötüleştirecek" gibi sakinleştirici düşünceler uygulamanızı tavsiye ediyor.

"No More Perfect Moms" kitabının yazarı Jill Savage, Dökülen süt veya kaybolan ceketler gibi küçük aksiliklere zaman tanımak için günlük rutinlerinize boş zaman ayırın, diyor. "Akşam yemeğinden sonra temizlemek için 20 dakikam varsa, dökülen sütü daha iyi idare edebilirim" diye ekliyor.

Bayan Faber, "sen" yerine "ben" ile cümleler kurmayı öğrenmenin, ebeveynlerin öfkeli bir saldırıdan bir öğretim anına geçmesine yardımcı olabileceğini söylüyor. "Neyi sevmediğini söyle, sonra ne istediğini veya ne beklediğini ekle."

10 yaşındaki Alona ve 8 yaşındaki Elisha adlı kızları aynı haftanın iki akşamı ailenin köpeği Balto'yu beslemeyi unuttuklarında Leigh Fransen bağıracak gibi hissetti. Fort Mill, SC'den Bayan Fransen, "Bu gerçekten önemli bir sorumluluk ve benden her zaman daha fazla evcil hayvan istiyorlar" diyor ve ekliyor: "'Bu akşam yemek yemiyorsunuz, çünkü yemediniz' diye bağırmak istedim. Köpeği beslemeyin, nasıl hissettirdiğini anlayacaksınız' - bu da gözyaşı ve sefaletten başka bir şeye ve muhtemelen benim geri adım atmama neden olur."

Bunun yerine cevabına "Ben" diyerek başladı, "Köpeği beslemeden görmekten hoşlanmıyorum. Ona bakın: O perişan. Siz kendi yemeğinizi yemeden önce onun beslenmesini bekliyorum" dedi. diyor. Alona ve Elisha'ya son teslim tarihinin iki kez hatırlatılması gerekiyordu, ancak kısa süre sonra kendi başlarına hatırlamayı öğrendiler. Bayan Fransen, sorumluluk aldıkları için onları övdü ve "Balto, akşam yemeğini vaktinde yediği için artık çok daha mutlu görünüyor" diye cesaretlendirdi.

Ebeveynler, çocukları altta yatan soruna çözüm bulmaya dahil ederek bir erimeyi bir öğrenme fırsatına dönüştürebilir. Özür dilemek, bir patlamadan sonra ilişkiyi onarmaya yardımcı olabilir ve olumlu bir örnek oluşturabilir.
Ebeveynlik üzerine konferanslar düzenleyen ve kar amacı gütmeyen Hearts at Home'un genel müdürü Bayan Savage, birçok ebeveynin gerçekçi olmayan beklentileri olduğu için havaya uçuyor - örneğin iki yaşındaki bir çocuğun ebeveyn sınırlarını zorlamaması gerektiğini varsaymak gibi. Disiplin de dahil olmak üzere sorunlar. “Çocuklarımıza 'Yaşına göre davran' diyoruz ve gerçekte öyleler” diyor. Bayan Savage, çocukların mükemmel veya mükemmele yakın olmasını beklememenin ebeveynlerin hayal kırıklıklarını yatıştırabileceğini söylüyor. Bir çocuğun başarısızlığını öğrenmesi için bir fırsat olarak görmek de öyle.

Bayan Faber, ebeveynlerin çocukları çözüm bulmaya dahil ederek bir erimeyi bir öğretim anına dönüştürebileceğini söylüyor. Sakin bir an beklemeyi ve çocuğun ihlal ettiği kuralı belirtmeyi önerir. Daha sonra çocuğa, yanlış davranışın tekrar olmasını nasıl önleyeceğine dair bir seçenek verin. Bir çocuğu çözüm önermeye davet etmek, problem çözme becerilerini öğretir.

Baltimore'dan Sara Weingot, 6 yaşındaki oğlunun minibüsünde bir gezinti sırasında diğer iki çocuk koltuğunu tekmeleyip iterek yaramazlık yapmasından sonra bu tekniği kullandı. Daha sonra ona bunun bir daha olmasını istemediğini söyledi ve sonra diğer iki çocuğun araba koltuğu arasına çok fazla sıkıştırıldığını anlatırken anlayışla dinledi.

Bayan Weingot, bir dahaki sefere evde bebek bakıcısıyla kalmak ve başka bir çözüm bulmak arasında bir seçim yaptı. Bayan Weingot, "Daha iyi bir araba alın"dan kardeşleriyle sırayla daha rahat koltuklara gitmeye kadar bir liste yaptığını ve bunun işe yaradığını söylüyor.

Yazar Bayan Barnhill, özür dilemenin bir patlamadan sonra bir ilişkiyi onarmaya yardımcı olabileceğini söylüyor. Kızını ergenlik çağında bir kenara çekti ve birkaç yıl önce meydana gelen bir patlama olayı için özür diledi. Bayan Barnhill ona, "Yüzünüzün karşısında olduğumu ve size bağırdığımı hatırlıyorum. Çok üzgünüm, tatlı kız," dedi.

Şimdi 25 yaşında olan, evli ve sosyal hizmet alanında yüksek lisans yapan kızı Kristen Draughan, annesinin çocukken pek bağırdığını hatırlamadığını söylüyor. Ama Bayan Draughan, annesinin pişmanlığının gözyaşlarına boğulmasına neden olduğunu hatırlıyor. “Duygularımı önemsediğini gösterdi” diyor.

Kaynak: https://www.wsj.com/articles/talking-to-your-child-after-you-yell-1390954159