Teselli ile ilgili cümle örnekleri

Teselli Anlamı: Avunma, avutucu.

Sıkıntısını ve acısını unutturmaya çalışma, avutma, avutan söz veya davranış, avuntu gibi anlamlara gelir. 

- Her zaman bir teselli edecek, yanımızda olacak gerçek dostlara ihtiyacımız vardır.

- Teselli insanları biraz olsun mutlu eder.

- Yalnız kalan ve üzgün olan insanları teselli etmek bize de mutluluk verir.

– Nâlân’a kederlerimi anlatmaktan mahrum olursam gurbette büsbütün tesellîsiz kalacaktım. (K. Nâdir)

– Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile / Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle. (Y. K. Beyatlı)

– Doğrusu ona tesellî vermekten büyük sevap olmaz. (R. N. Güntekin)

– Iztıraplarını benimle berâber yaşamış olduklarını bundan anladım ve tesellî buldum. (P. Safâ)

– Söyleyecek bir söz, tesellî edecek bir kelime bulamıyordum. (K. Nâdir)

– Arkadaşını en iyi şekilde teselli ettiğine eminim.

– Benim de içimde korkular büyüyordu ve doktora kuvvetli tesellîler isteyen sualler sorduğum halde zayıf vaatlerden başka bir cevap alamıyordum. (P. Safâ)

– Tesellî verici birkaç sözden sonra ayağa kalkmasıyle vâlide hanım da kalktı, uğurladı. (A. M. Efendi)

– Uyanınca işin hakikat olmadığını anlayıp teselli buldu. (H. Taner)

– Kardeşini teselli etmek için parka götür.

– Yine pâdişah sizsiniz deyü tesellî verdiler. (K. Çelebi)

– Vatanın hem yaşayan vârisi hem sâhibi o / Görünür halka bugünlerde tesellî gibi o. (Y. Kemal)

– Zehra Hanım, Tevfik’in ebesiydi ve onu çok severdi, arkasını sıvadı, teselli verdi. (H. E. Adıvar)

– Tesellî edemiyor beni ne gül ne bahar… (Ö. B. Uşaklı)

– Kaza sonrası babamı teselli etmek kolay olmadı.

– Onu tesellî etmek bana vazîfe oldu. (R. N. Güntekin)

– Bu sözlerin bir tesellî olduğunu hissediyorum. (A. Gündüz)

– Bundan tesellî bulurlar, kuvvet bulurlar, zevk duyarlardı. (R. H. Karay)

– Ne de olsa kadın kısmı teselli etmesini daha iyi bilirdi. (H. Taner)

– Eski dostlarda teselli bulmaya çalışıyor.

– Tesellî bulmuş gibiydi. (R. N. Güntekin)

– Onu tesellî için söylediğim söz beni de aldatacak bir câzibe aldı ve bir ümit kapısı açtı. (P. Safâ)

– Yazık anneciğim diyorum, bütün tesellîmi elimden aldın. (Y. Z. Ortaç)

– Annesinin şefkat dolu kollarında teselli bulur.