Orta Kuşakta Bulunan Ülkeler Hangileri?

Genellikle Orta Kuşağa ait olarak anılan Nijerya eyaletleri şunlardır: eski Plato (şimdi Plato ve Nasarawa), eski Gongola (şimdi Adamawa ve Taraba), Nijer, Kwara, Kogi, Benue , Güney Kaduna ile birlikte Federal Başkent Bölgesi , Güney Bauchi, Güney Kebbi, Güney Gombe, Güney Yobe Eyaleti ...

Sınır boyunca, kuzeyi güney Nijerya'dan ayıran doğu-batı halklar ve diller kuşağı, genellikle orta kuşak olarak bilinir. Bölge, doğuda Kamerun Yaylalarından batıda Nijer Nehri vadisine kadar uzanır ve 50 ila 100 ayrı dil ve etnik grup içerir. Bu gruplar, her biri yarım milyondan fazla olan Nupe ve Tiv'den, Jos Platosu'ndaki küçük yayla vadilerinde farklı bir dili konuşan birkaç yüz kişiye kadar değişiyordu. Doğuda, diller Hausa'nın farklılaştığı Çad grubuna ve doğu ve orta Afrika dilleriyle bağlantıları gösteren Nijer-Kongo ailesine aitti. Batıda, dil grupları, daha batıda Mende konuşan halklarla tarihsel ilişkiler gösterdi.

Zamanla üç farklı türde örgütlü grup ortaya çıktı. Sömürge yönetimi altındaki Nupe gibi en büyük ve en merkezi gruplar, emirliklerin daha küçük versiyonları haline geldi. Tiv gibi bu halklardan birkaçı, güçlü bir şekilde organize edilmiş baba soylarının etnik grubun büyük bölümlerini gerçek ve varsayılan soy kavramlarına dayalı olarak adlandırılmış yerel olmayan bölümlere bağladığı klasik "bölümlü" çeşitlilikteydi. Yerel örgütlenme, arazi mülkiyeti, miras, dini inançlar, hukuk ve bağlılıkların tümü bu parçalı soy ilişkisi duygusuyla ilişkilidir. 1960'larda, bazı Tiv kesimleri güneydeki siyasi partilerle, diğerleri ise kuzeydeki partilerle ittifak kurdu. Daha büyük gruplar gibi onlar da talep ettiler ve 1960'a kadar kendilerine ait bir merkezi şef ve yerel yönetim verildi.

Orta kuşaktaki en yaygın gruplaşmalar, küçük yerel köyler ve onların uzak mezraları ve haneleriydi; sömürge öncesi zamanlarda özerktiler, ancak İngiliz yönetimi altında daha geniş idari birimlere dahil edildiler. Çoğu zaman, evlenen eşleri, oğulları, evlenmemiş kızları ve muhtemelen ebeveynleri veya ebeveynlerin kardeşleriyle birlikte yaşayan babasoyluydular. Mahsuller, bu konut grubunu küçük bir alana yayılmış benzerlerinden ayırdı. Yerel tarlaları işlediler ve yerel ruhlara ve ayrılan soy büyüklerinin hayaletlerine dua ettiler. Kurucuların torunları genellikle köy reisleri veya köy tapınağının rahipleriyken, diğer soyların önde gelen üyeleri, nüfus arttıkça açık arazilere doğru hareket edenlerden oluşan yeri ve birkaç uzak bölgeyi yöneten bir ihtiyarlık oluşturdu.

Misyonerler ve parti siyaseti bu eski birimleri etkiledi, ancak yok etmedi. Misyonerler 1910'larda ve 1920'lerde geldiler ve gayrimüslim bölgelere girmelerine izin verildi. İngilizce öğretmek için Amerika Birleşik Devletleri veya İngiliz personeli kullanan okullar kurdular ve Hıristiyanlaştırılmış gruplar ile Müslüman gruplar arasında bir ayrılık ve eğitim eşitsizliği duygusu yaratmaya yardımcı oldular. 1920'lerden günümüze kadar her iki din de taraftarları için rekabet etti. Hem güney hem de kuzey çıkarlarını temsil eden siyasi partiler, bu sınır bölgesinde her zaman taraftar bulmuş ve ulusal yaşama katılımını daha öngörülemez hale getirmiştir. 1960'larda ve 1970'lerde ayrı bir bölge yaratma veya orta kuşak halkları temsil eden bir siyasi parti geliştirme girişimleri,

Aynı zamanda, muhtemelen bölge üzerindeki en büyük etki Hausaization etkisiydi. Hausa dilinin, giysi kalıplarının, yerleşim düzenlemelerinin ve diğer kültürel özelliklerin ortaya çıkan egemenliği, uzak kuzeyden orta kuşak bölgesine seyahat ederken açıktı. Sadece birkaç yıl önce farklı giyinen ve yerel yerel dillerde konuşan yerel meclisler, 1990'da daha kuzeydeki bölgelerin bir parçası gibi göründü ve hareket etti. Hausaization daha uzak bölgelerde ve en büyük orta kuşak şehri Jos'ta daha zayıf olmasına rağmen, diğer her yerde hızla ilerliyor ve bölge genelinde birleştirici bir faktör oluşturuyordu.