Hz. Muhammedin Hayatından Örnek Davranışlar Neler?

“Müminin güzel ahlâkı, onu gündüzleri oruç tutan ve geceleri ibadet eden kimsenin mertebesine yükseltir” buyurmuştur. Peygamberimizin üzerinde durduğu diğer ahlakî konular ise yumuşak başlılık, dürüstlük, yiğitlik, tevazu, sadakat ve güzel konuşmadır . Ayrıca zaman yönetimi, özdenetim ve hesap verebilirlik ile birçok örnekler sundu.

Bir gün Peygamberimiz arkadaşlarıyla oturup konuşurken yaşlı bir kadın ona, "Ey Allah'ın peygamberi, sana anlatacak bazı sorunlarım var. Yanıma gelir misin?" dedi. Peygamberimiz ona doğru dönerek; "Medine'nin neresine dersen geleyim. Derdini söyle, dinleyip sana yardımcı olayım." buyurdu. (Afzalur Rahman, Siret Ansiklopedisi, C I, s.58.)

Hz. Muhammed, İslam çağrısını yaymak için Bizans İmparatoruna da bir mektup yazmış ve onu İslam'a davet etmişti. Bu duruma şaşıran imparator ülkesinde bulunan Arap tüccarlardan birini sarayına çağırtmış ve ona şu soruyu sormuştu. "Siz peygamberlik iddiasından önce Muhammed'in hiç yalan söylediğini duydunuz mu?" Bunun üzerine tüccar, "Yalan söylediğini hiç duymadık." demişti. İmparator, "Şayet o, Allah'a karşı yalan söylemiş olsaydı, eminim ki insanlara karşı yalan söylemekten çekinmezdi." dedi. (Buharî, Bed'ül - Vahy, 6. hadis.)

Hz. Peygamber Taif halkını İslam'a davet etmeye gittiğinde Taifliler İslam'ı kabul etmedikleri gibi onu taşa tuttular. Atılan taşlardan Peygamberimizin ayakları yaralandı, kan içinde kaldı; yürüyemeyecek duruma gelen Peygamberimiz, yol kenarında bir üzüm bağına sığındı. Onun bu derece sıkıntıya düşmesi üzerine Yüce Allah, Cebrail'i göndererek isterse ona eziyet eden bu topluluğu cezalandıracağını bildirdi. Peygamberimizin kalbi, çok üzüntülü olduğu bu durumda bile Taiflilerin cezalandırılmasına razı olmadı. Allah'ın elçisi, Yüce Rabb'ine şöyle dua etti: "Hayır, ben onların cezalandırılmalarını istemem, ben isterim ki Allah, bu müşriklerin neslinden yalnız Allah'a inanan ve ona hiçbir şeyi ortak koşmayan insanlar meydana çıkarsın." (Buhârî, Bedü'l-Halk, 7. hadis).

KÂBE HAKEMLİĞİ
Peygamberimiz otuz beş yaşlarındaydı. Kâbe, sel vb. nedenlerle yıpranmıştı. Mekkeliler toplanıp Kâbe'nin tamir edilmesine karar verdiler. Bu kutsal yapıyı tamire başladılar. Sıra Mekkelilerce kutsal sayılan "Hacerü'l Esvet" adı verilen taşın yerine konulmasına geldi. Ancak her kabile, bu onurun kendisine ait olmasını istiyordu. Nerdeyse bu yüzden kavga çıkacak ve kabileler arasında savaş başlayacaktı. Sonunda, Kâbe'ye ilk girecek kişinin hakemliğine başvurma kararı alındı. Kâbe'ye ilk gelen kişi Hz. Muhammed'di. Herkes bu durumdan memnun oldu. Çünkü onun hakkı gözeten bir kişiliğe sahip olduğunu ve anlaşmazlığı adalete uygun olarak çözeceğini biliyorlardı. Peygamberimiz, bir yaygı üzerine taşı koyarak her kabileden bir kişinin bunun ucundan tutmasını istedi. Taş, konulacağı yere kadar bu şekilde getirildi. Sonra Hz. Muhammed, eliyle taşı alıp yerine koydu. Böylece çıkması olası bir çatışma tatlılıkla çözüme kavuşturuldu.

Peygamberimiz bir gün ensardan birinin hurma bahçesine girdi, orada bir deve vardı. Deve zayıflıktan inliyor ve gözlerinden yaşlar akıyordu. Peygamberimiz dayanamadı ve devenin yanına yaklaşıp gözyaşlarını sildi, hörgücünü ve kulaklarının arkasını şefkatle okşadı. Deve inlemesini kesip sakinleşti. Bunun üzerine hayvanlara karşı şefkatli ve merhametli olan Peygamberimiz:
— Bu devenin sahibi kim, diye devenin sahibini aradı.
Biraz sonra Medineli bir genç gelerek,
— O bana aittir ey Allah'ın Resulü! dedi.
Hz. Peygamber o genci ikaz ederek:
— Allah'ın sana lütfettiği bu deve hakkında Allah'tan korkmuyor musun? O senin kendisini aç bıraktığını ve çok çalıştırarak yorduğunu bana şikâyet ediyor, buyurdu. (Ebû Davud, Cihad, 44. hadis.)

Hz. Muhammed (s.a.v.), hayvanların yeminin, suyunun zamanında ve yeterli olarak verilmesini öğütlerdi. Kuş yuvalarının bozulmamasını, hayvanların aç ve susuz bırakılmamasını isterdi. Bir gün arkadaşlarıyla birlikte bir yolculuk sırasında dinlenmek için durmuşlardı. Durdukları yerde kuş yumurtaları buldular. Birisi yumurtaları alınca kuş korku içinde kanatlarını çırpmaya başladı. Peygamberimiz, yumurtaları alan adama hemen onları aldığı yere koymasını söyledi. (Afzalur Rahman, Siret Ansiklopedisi, C 1, s. 46.)